Solliciteren

Ik ben als startende ondernemer op zoek naar een leuke klus, voor 2 of 3 dagen per week. In dat kader heb ik op verschillende vacatures gereageerd. Ik doe moeite om zoiets serieus te nemen, de tijd te nemen, een goede brief/net CV in te sturen. Maar het gemak waarmee ik word afgescheept, is ongekend. Stilte, of nikszeggende, slappe, onpersoonlijke teksten. Ik vraag me dan af…

Is dat nou angst in de mens, en dus ook in de organisatie?

Soms is het lastig om een afwijzing niet persoonlijk te nemen. Ik ben iemand die niet is van onnozel gelul, vermijding, om de hete brij heen draaien. Ik ben van eerlijkheid, transparantie, direct zijn, zeggen wat ik te zeggen heb (of dat nu leuk of niet leuk is). Dan kan ik me veilig voelen, zélfs als er iets gezegd wordt dat ik niet leuk vind.

Als ik dat ‘persoonlijk opvatten’ opzij kan zetten, dan kan ik nadenken over 'waarom doet een organisatie wat ze doet'? Een organisatie bestaat uit mensen, ego's, emoties. Als dat samenkomt, kan dat enorm elkaar versterken, stimuleren, opbouwen, creëren. Maar het kan elkaar ook kapot maken. Dat is per organisatie verschillend. In elke organisaties zitten deze kwesties, net als dat in iedere persoon plus- en minpunten zitten.

Dus wat nou als het niet om mij als persoon gaat, maar om de match met de organisatie? Dat het niet gaat om wat IK te brengen heb, maar dat zíj onzeker worden?

Enfin. Ja, zelfkritiek en zelfreflectie zijn prima, maar daar zit ook een stop op.